Ik neem haar energie over. Maar dat wil ik helemaal niet. Net was ik nog ontspannen en nu ineens niet meer. Ze is al druk aan het vertellen waar ze me voor nodig heeft.
Ik haal ondertussen een paar keer diep adem zonder dat het opvalt en de spanning valt van me af.
Ik vraag haar hoe het met haar gaat. Ze stopt met praten en kijkt me aan. Hoezo (geen vraagteken), zegt ze. Ik ben gewoon benieuwd hoe het met je gaat, zeg ik. Je komt best gejaagd op me over. Dan komt een waterval hoe druk ze het heeft en wat ze allemaal moet en als zij het niet doet wie doet het dan……enzovoort.
Je hebt het erg druk he. Nu wordt ze wat kalmer… ja, eigenlijk altijd wel. Als we het er even over hebben, vind ze het eigenlijk helemaal niet fijn om altijd zo druk te zijn. Maar dan zegt ze er snel achteraan: Als ik het druk heb, ben ik op mijn best!
Oh, ja dat ken ik wel, zeg ik. Als ik het druk heb, doe ik meer op een dag en neem ik sneller beslissingen. Onder druk presteer ik beter. Ze knikt bevestigend met me mee.
Maar hoe is het met je ademhaling als je zo druk bent de hele tijd, vraag ik? Goed hoor, ik leef nog!
Ja? zullen we eens een minuutje tellen hoe vaak je ademt per minuut. Na wat zenuwachtig gelach (van haar) en overtuigend geknik (van mij) gaan we tellen. Ik hou de tijd bij en zij telt….. Als ze klaar is, zegt ze: 24, maar dat is volgens mij wel normaal voor mij hoor (met een lachje).
Ik vertel haar meer over wat een snelle ademhaling op een moment dat het niet nodig is met haar lichaam doet. Ze kijkt me ongeloofwaardig aan, maar ik zie dat ze ook schrikt. Omdat we nu toch bezig zijn, stel ik voor om te kijken of we haar ademhaling naar beneden kunnen krijgen om wat rust in haar lichaam te brengen. Tijdens de ademhalingsoefening merkt ze al verschil. We gaan nog even door. Als we klaar zijn doet ze haar ogen open en kijkt me aan. Ze zegt niets. Ze is rustig. In ieder geval een stuk rustiger dan een half uur geleden.
Ik vraag haar: wat wilde je ook al weer met me bespreken?